دریا قدرتی پور در گزارش توصیفی روز 11 آذرماه روزنامه عصر اصفهان درباره چهاردهمین نمایشگاه گردشگری، صنایع دستی و هتلداری اصفهان که در تاریخ 8 تا 11 آذرماه 1403 برگزار شد، نوشت: این روزها نمایشگاه بین المللی اصفهان جای سوزن انداختن نیست، نمایشگاهی که میزبان هزاران نقش و طرح شده است تا بار دیگر اصفهان با هنرش در جهان بدرخشد.
وارد نمایشگاه بین المللی اصفهان که می شوی، گویی به میهمانی آمده ای. خطه ای که غرفه های انبوه صنایع دستی اصفهان را همچون نگینی زمردگون در آغوش کشیده‌اند. چهل تکه ای از هزار نقش و رنگ و طرح که گویی در قلب خود هزاران راز و رمز دارند.
نمایشگاه صنایع دستی اصفهان اکنون سرزمینی از میراث ناملموس و ملموس است که هر کسی را شیفته می کند. بیش از 250 غرفه در این دوره از نمایشگاه شرکت کرده اند تا در پس پوسته این شهر کهن، میراث نغز پر رمز و رازی را در ساعت تماشای خود به بینندگان بسپارند و حتی ثانیه‌ها هم در دیدار از غرفه ها جای خود را دارند، سرمست می شوی، وقتی که تو را هر گره از قالی های سنتی مسخر می کند.
نمایشگاهی که به گفته امیر کرم‌زاده، مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اصفهان چهاردهمین گام خود را در فضایی به مساحت 6500 مترمربع و با مشارکت تشکل‌های 5 گانه گردشگری اصفهان ازجمله جامعه دفاتر خدمات مسافرتی، انجمن راهنمایان گردشگری، جامعه هتلداران، جامعه سفره‌خانه‌های سنتی و همچنین اتحادیه صنایع‌دستی خوشنویسان اصفهان برداشته و میزبان نمایندگان کشورهای هیات های خارجی از چهار شهر خواهرخوانده اصفهان از ایروان، سن پترزبورگ، کازان روسیه و کویت هم شده است. بماند که وی در آیین افتتاح این نمایشگاه خبرهای خوشی هم در چنته داشت، اینکه قرار است سه هتل پنج ستاره در اصفهان طی ماه های آینده افتتاح شود و148 پروژه گردشگری دیگر نیز با اعتبار 14هزار میلیارد تومان در حال احداث است.
مدیری که معتقد است: اگر امروز از گردشگری صحبت می‌کنیم، قصد داریم وفاق ملی را صادر کنیم و با تمام دنیا دست تعامل و دوستی داریم و امروز می‌خواهیم گردشگری اصفهان را که نگین انگشتری بسیار زیباست به رخ دنیا بکشیم.
نمایشگاهی که به گفته مهدی جمالی نژاد، استاندار اصفهان نیز از اهمیت بالایی برخوردار است و گردشگری بازوی ایجاد اشتغال و کارآفرینی است و در نظر معاون وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی هرجا سخن از اصفهان به میان می‌آید، رنگ، طعم، هنر و موسیقی این دیار به ذهن‌ها متبادر می‌شود از این رو باید گفت مرام مردم ما، هنرهایی همچون قلمزنی یا موسیقی اصفهان است که باید در یک کلیت به مبحث توسعه مرتبط شود.
• از جان برآید و بر جان می نشیند
فقط کافی است پایت را در نمایشگاه صنایع دستی اصفهان بگذاری تا فرش های الوان و هزار جلوه ای از طبیعت پرشکوه در چادرهای عشایری جلوه گری می کند را ببینی؛ فرش های عشایر، گره در گره، نمایشی از دستانی هنرمند و قالی هایی است که بر پیشانی خود میراث ناملموس را یدک می کشند، گبه هایی که ابرو می‌گشاید و هر سر فصل آن انباشته از هزار نقوش پر رمز و راز است. تابلوهایی دلگشا از ترسیم اعجاز طبیعت روح پرور در بستر خود نهفته دارد و فرصتی برای نوشدگی را پدید می‌آورد.
• هزاران نقش در فصل گس پاییز
غرفه ها متنوعند. اولین غرفه ها از صنایع دستی اصفهان شروع می شود و بانوانی که در فصل گس پاییز دور هم جمع شده اند تا هزاران رنگ را در سرچشمه قلم موهایشان به روی کاغذ و مس خط کنند.
مریم سعادت، یک مینیاتوریست است که بیش از 20 سال است که این کار را می کند. نقش ها بر روی مس، جوانی، خیال، رویا، ابهام و الهام را منعکس می کنند. نقش هایی که از جان برآمده و بر دل می نشیند. وقتی که حقیقت در لابه لای رنگ های فیروزه ای پنهان می شود و تو را یاد مسجد شیخ لطف الله می اندازد.
درمیان این تکاپوها، غرفه هایی از سوغات شهرهای ایران را می بینی که گرد هم آمده اند، کسانی که آستین همت بالا زده اند تا میراث بی نظیر کشورمان را در فضای نمایشگاه نشان دهند.
اینجا کارگاه های کوچکی برپاست که تار و پود قالی و گلیم ها را با مهربانی می تند و در دیگر سو، غرفه های دیگری با موضوع خراطی، تولید سبد، مصنوعات چرمی، عطاری، پخت غذای محلی، تزیینات معرق و سنگ، مجسمه، صنایع دستی، نگاه ها را به خود جلب می کند.
• پیوند سنت ها با دست های هنرمند
تقریبا همه غرفه ها هنرهایی را نشان می دهد که از انگشتان زنان و مردان این خطه به دست آمده، نمایشگاهی که در خود ایرانیان هنرمندی را متصور شده و اینجا انگار ایران را کوچک کرده اند و به این مکان آورده اند.
از چند غرفه اول که بگذری در نگاه رهگذران، کیف های سنتی است که همه با معجزه دست ها ساخته شده اند. غرفه با نشان های (مارک های) آنچنانی بازار رقابت می کند و حال آن که پول خریدار در بازار به جیب مارک می رود و اینجا، خریدار با هزینه کمتر و یا حتی شایسته این اجناس می تواند میراث ناملموس را خریداری کند.
جلوتر که بروی غرفه ها تخصصی تر می شود و به استان های مختلف تعلق دارد. از همان دور نوای نی را می شنوی. نوایی آشنا از دیاری گرم. بوشهر و سنت های ماندگارش در جشنواره ای که رنگ و نور امپراطوری می‌کنند، با هنرهایی که بافته های دست است.
درغرفه جنوبی ها خلاقیت، سیر می کند، نقشها و طرح ها و هنرهای دستی وجود دارد که گویای زندگی ایل و عشایر است چیده شده اند. زینال، مسئول غرفه است. می گوید این دست بافه ها را در نمایشگاه در معرض دید گذاشته تا فرهنگ خوزستان و عشایرش از یادها نرود .ادامه می دهد: استقبال مردم از نمایشگاه های اینچنینی خوب بوده است. با او که وارد صحبت شوی حرف های جالبی دارد و بافه هایی را نشان می دهد که کاملا دست ساز بوده و نشان ملی صنایع دستی دارد و به ثبت یونسکو هم رسیده است.
پگاه حبیب همدانی از دیگر غرفه داران جوانی است که دست سازه های سفالی اش استقبال زیادی را به دنبال داشته است. او با طرح و نقش سفال های لعابی ساخته و در طرح و رنگ های نو به بازار عرضه کرده و به قول خودش بیشتر ظروفی که ساخته جنبه کاربردی داشته و مدل خاصی را نشان می دهد. از صنایع دستی تا لباس هایی که هزاران رنگ و نقش را جلوه گر ساخته اند که نمونه ای از آنها چادرشب بافی، رشتی دوزی و تولیدات زنده ای است که همانجا تولید می شود.بماند که در نمایشگاه می توانی از همه نوع سوغات ایران هم بچشی و ایران کوچکی از طعم ها و مزه ها را به خانه ببری.